Λίγα λόγια για τη διαδρομή μου

Από τα παιδικά μου χρόνια, θυμάμαι να νιώθω έναν βαθύ σεβασμό για τις τέχνες—ειδικά για εκείνες που καλλιεργούν την εσωτερική πειθαρχία, την ένωση με τον ανώτερο εαυτό, τη φροντίδα του σώματος και την ανάπτυξη του νου.

Σε μια περίοδο αναζήτησης και περιπλάνησης, παρακολούθησα μια συναυλία ινδικής κλασικής μουσικής που σημάδεψε τη ζωή μου. Μαγεύτηκα από τον ιδιαίτερο και διαπεραστικό ήχο του σιτάρ, ένιωσα υψωμένος και γαλήνιος, γεμάτος μια βαθιά ειρήνη και χαρά.

Με ανοιχτή καρδιά και διάθεση, ταξίδεψα στην Ινδία το 1996, αποφασισμένος να μελετήσω το σιτάρ. Περιηγήθηκα σ’ αυτήν την ιερή γη—από τα Ιμαλάια μέχρι τον νότο—και ήρθα σε επαφή με ανθρώπους, παραδόσεις και τέχνες που ζωντάνεψαν τον νου μου με χρώματα και εικόνες που δεν είχα ποτέ φανταστεί.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ένιωσα σύντομα την ανάγκη να επιστρέψω με σκοπό τη βαθύτερη μαθητεία στο σιτάρ. Έτσι, από το 1998 και για σχεδόν 12 χρόνια, πέρασα το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου στο Βαρανάσι, στη βόρεια Ινδία, αφοσιωμένος στην εμβάθυνση αυτού του ξεχωριστού μουσικού οργάνου.

Το Βαρανάσι υπήρξε ένα μεγάλο σχολείο για μένα. Η ζωή σε έναν τόσο διαφορετικό τόπο με έφερε σε επαφή με εμπειρίες, τοπία και ανθρώπους που με διαμόρφωσαν βαθιά. Παράλληλα με τη μουσική, άρχισα να ανακαλύπτω μέσα μου πτυχές που δεν γνώριζα ότι υπήρχαν.

Ήταν σ’ αυτόν τον ιερό τόπο, με έναν σχεδόν χιουμοριστικό τρόπο, που ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με τη γιόγκα. Στην αρχή, μου αρκούσε η απλή πρακτική και η αίσθηση γαλήνης και δύναμης που ακολουθούσε. Με τα χρόνια, το ενδιαφέρον μου εμβάθυνε. Γνώρισα διάφορους δασκάλους και ήρθα σε επαφή με πολλές προσεγγίσεις της γιόγκα.

Κάποια στιγμή, η βαθιά συνειδητοποίηση του δυναμικού που προσφέρει η γιόγκα με οδήγησε σε πιο συνειδητή και εσωτερική πρακτική. Άρχισα να μελετώ κλασικά κείμενα, όπως τα Yoga Sutras και η Hatha Yoga Pradipika, και να ασκούμαι καθημερινά μόνος μου, με συνέπεια και αγάπη.

Με ενέπνευσε ιδιαίτερα το μονοπάτι της Dhrupad, η αρχαιότερη μορφή της ινδικής κλασικής μουσικής, που συνδέεται με τη Nada Yoga, τη γιόγκα του ήχου. Όπως προσεγγίζουμε το σιτάρ με φροντίδα, σεβασμό και ευαισθησία, το ίδιο μπορούμε να πράξουμε και με το σώμα μας. Ο ήχος γίνεται θεραπευτικός, μια γέφυρα προς την ψυχή, όπως ακριβώς και η γιόγκα.

Η καθημερινότητά μου στο Βαρανάσι ήταν γεμάτη: γιόγκα, μουσική, μελέτη αστρολογίας, ώρες στο γραφείο του δασκάλου μου παρατηρώντας ωροσκόπια, σπουδές στην Αγιουρβέδα, ανάγνωση ιερών κειμένων, βόλτες στα ghats, άφθονο masala chai, συμμετοχή σε εκδηλώσεις τέχνης, επιστήμης, φιλοσοφίας, διαλογισμού και πνευματικής αναζήτησης. Κάθε στιγμή είχε αξία και βάθος.

Κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να στραφώ ακόμα πιο μέσα μου. Έτσι γνώρισα τον διαλογισμό Vipassana, ένα μονοπάτι που διαμόρφωσε τη ζωή μου με πολύ ευγενικό και ωφέλιμο τρόπο. Μια εσωτερική παρόρμηση με οδήγησε επίσης να ξεκινήσω τη μελέτη στην Rudra Veena, ενός ιερού και αρχαίου οργάνου της Ινδίας, το οποίο αποτελεί πηγή έμπνευσης στην καθημερινότητά μου και στην προσέγγισή μου προς τη γιόγκα.

Όποτε μπορώ, επιστρέφω στην Ινδία για να επισκεφθώ τους Δασκάλους μου, να παρακολουθήσω κάποιο σεμινάριο Vipassana, να συμμετάσχω σε κάποιο φεστιβάλ ή απλώς να ξαναβιώσω την ευλογία αυτής της γης.

Το να διδάσκω γιόγκα προέκυψε φυσικά—ως καρπός της ίδιας μου της πρακτικής και των ωφελειών που βίωσα. Είναι χαρά μου να βλέπω ανθρώπους να ωφελούνται από αυτές τις πρακτικές.

Συνδυάζοντας τη σοφία της γιόγκα, τις θεραπευτικές γνώσεις της Αγιουρβέδα, την καθοδήγηση της Βεδικής αστρολογίας και τη μεταμορφωτική δύναμη της μουσικής, προκύπτει ένας ολιστικός τρόπος ζωής που προάγει την υγεία, την αρμονία και την εσωτερική γαλήνη.

Για μένα, όλα αυτά ήρθαν σταδιακά και φυσικα, οχι μέσα από φιλοδοξία, αλλά ως καρπός της πρακτικής, της αφοσίωσης και της ειλικρινούς αναζήτησης ενός ειρηνικού και ισορροπημένου τρόπου ζωής.